Όταν κάτι δημιουργοί φεύγουν από το
franchise του Stargate όλοι οι κακοί κουτσομπόλες σκέφτονται και τώρα τι; Χα! Κάνουν
από σειρά επιστημονικής φαντασίας μια σκέτο φαντασίας και γουστάρουμε τρελά. Σε μία εποχή που το Stargate κατρακυλά
κάπως ή ασταμάτητα (ανάλογα την προσωπική γνώμη καθενός) αυτή η σειρά ήταν μια
ευχάριστη έκπληξη. Η ιστορία είναι απλή κάτι τέρατα (ναι τέρατα) μαζεύουν όλα
τα τέρατα καλά και κακά σε κάτι σαν ησυχαστήριο παύλα εργαστήριο παύλα ότι συνέχεια, νομίζει ο
καθένας ότι είναι τέλος πάντων. Μυστικοί κόσμοι, κοινωνίες και πολλά πολλά καλά
και κακά τέρατα σε στρατόπεδα, πολέμους και προδοσίες σε ένα σύμπαν που δείχνει
να μεγαλώνει συνεχώς. Οι βασικοί ήρωες
που εντάξει είναι ανθρωπόμορφοι (κυρίως) έχουν τα δικά τους μυστικά και κανείς
μα κανείς από αυτούς δεν είναι άγιος Τρομερή χημεία μεταξύ των βασικών
χαρακτήρων κτίζουν ιστορίες γεμάτα με ανθρώπινο πάθος. Υπάρχει και ένας που είναι
σκύλος τέρας και είναι σπαστικός όσο δεν πάει. Δεν κάνει τίποτα εκτός από γκρίνια.
Στην σειρά σκοτώνονται βασικοί ρόλοι και είναι ευχάριστοι έκπληξη και αρκετά δραματικό
ειδικά όταν ο χαρακτήρας είναι γλυκός και καλός. Το παρελθόν κυνηγά πολλές φορές
τους χαρακτήρες και χαρίζει πέρα από τα βασικά έντονα συναισθήματα και χιούμορ
και περισσότερα ερωτηματικά. Προς τις τελευταίες σεζόν χάνεται κάπως ο ρυθμός
ειδικά στην τελευταία σεζόν αλλά το βλέπω λογικό όταν προσπαθείς να πεις μια
ιστορία και κάθε έξι μήνες έρχονται οι γραβάτες με τα χρήματα σου και σου λένε ότι
μπορείς και καλύτερα αλλιώς απολύεσαι. Η Amanda Tapping είναι απολαυστική όπως πάντα και
ως μαυρομάλλα και ημίτρελο τέρας με ψυχολογικά και μια ψευδό βρετανική προφορά αρκετά πειστική και πομπώδης
σε σημεία αφού το «τα ξέρω όλα» βολεύει και το σενάριο και της πάει πάρα πολύ!
Η ιστορία έχει πάρα πολύ μεγάλη φαντασία και ευρηματικότητα και εκεί που
ανακαλύπτουν την δικιά τους Ατλαντίδα παύλα Ιθάκη είναι κάτι παραπάνω από απολαυστικό
είναι πόρωση. Ένα σημείο που δεν βρήκα τόσο καλό ήταν οι σκιές και τα ψηφιακά
περιβάλλοντα που αν και αναγκαστικά νομίζεις ότι θα συνηθίσεις τελικά δεν
κάνεις αυτή την τελική υπέρβαση με αποτέλεσμα όσο καιρός και να περάσει κάτι
τεράστιες βιβλιοθήκες και μάχες σε κάτι παράξενα background και αυτά τα εργαστήρια του
τελικού κακού να φαίνονται τόσο ψεύτικα…Βέβαια θα φαινόταν ποιο φτωχά και άσχημα
τα πράγματα αν δεν υπήρχαν τα ψηφιακά εφέ αλλά μοιάζει σαν να παίζεις αυτά τα παιχνίδια
της δεκαετίας του 90 που ήταν όλα full motion video και κάποια χαζά γραφικά. Τέλος
πάντων όταν υπάρχει δυνατό σενάριο και φαντασία που υποστηρίζεται από ένα πολύ δυνατό
cast τα γραφικά και τα
εφέ είναι τα τελευταία που προσέχεις. Επίσης η σειρά εκμεταλλεύεται αληθινά
ιστορικά πρόσωπο στα οπαία προσδίδει μια ολόκληρη μυθοπλασία και υπερδυνάμεις αρκετά
πειστικά ώστε να εξυπηρετείται η υπόθεση και να δένει ακόμη περισσότερο το
σενάριο πράγμα που γενικά είναι δύσκολο και αρκετά της μόδας. Η σειρά μπερδεύει
το αληθινό με το αληθοφανές, το παρόν και το παρελθόν, την επιστήμη με το
παραφυσικό και όταν γενικότερα πετυχαίνει η μαγιονέζα τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά
ενώ δεν θυμάμαι πραγματικά η ποιότητα να πέφτει σε κάποιο τραγικό επίπεδο.
Αρνητικά: Σίγουρα τα ψηφιακά είναι
αδύναμα κατά γενική ομολογία αλλά κάποιες φορές είναι τόσο μα τόσο μούφα σαν να
παίζεις παιχνίδι στο PlayStation.
Θετικά: Πάρα πολύ καλά στημένο,
υπέροχη υπόθεση και σενάριο και πάνω από όλα υπέροχο στήσιμο χαρακτήρων και εξέλιξης
της πορείας τους. Κάποια επεισόδιά είναι απλά τέλια και σαγηνευτικά.
Ξεκάρφωτο: Από όσο θυμάμαι είναι η
πρώτη σειρά που άρχισε από το Ιντερνέτ αποκλειστικά και αφού απέκτησε οπαδούς μετακόμισε
στην μεγάλη οθόνη.
Με λίγα λόγια: Πάρα πολύ καλό και
όχι τόσο ειδικευμένο όσο φαίνεται προτείνεται ανεπιφύλακτα.
5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου