Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

The Man in the High Castle (2015-)


Είναι κάποιες στιγμές που περιμένεις μια ιδέα για να σε συναρπάσει αλλά επειδή μιλάμε για τηλεόραση θα έλεγα να σε συνεπάρει. Παράλληλα θέλεις και μια ιστορία που να είναι όχι απαραίτητα πρωτότυπη αλλά να σε κάνει να σκεφτείς διάφορα σενάρια και να σε κάνει να ενθουσιαστείς με της αμέτρητες πτυχές της. Άρα πόσο ανυπομονησία ένιωσα όταν θα έβγαινε σειρά βασισμένη σε βιβλίο που σημαίνει ότι είχε τουλάχιστον καλά στεκούμενους χαρακτήρες και υπόθεση.  Πόση ανυπομονησία ένιωσα όταν η βασική ιστορία αφορά εναλλακτικό παράλληλο σύμπαν στο οποίο τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο κερδίζει ο Άξονας και η ιστορία είναι στραμμένη σε μια Αμερική υπό κατοχή από Ναζί και τον Ιάπωνα βασιλιά. 
Η κεντρική ιστορία αφορά κάποια φιλμ που διηγούνται μια ελεύθερη Αμερική και πρέπει να αποχτήσει πάση θυσία ο Χίτλερ από τους επαναστάτες.
Πρώτη εντύπωση μου έκανε το γεγονός πόσο καλά έχουν πιάσει την εποχή όσο αφορά τα κουστούμια και τα κουρέματα κτλ. Επίσης χρησιμοποιούν και πολύ ωραίο φίλτρο που δίνει μια μουντάδα του στιλ δεν περνάμε καλά. Θύμισε λίγο ποιο παλιές παραγωγές που βασίζονται σε ποιο μεγάλα σκηνικά. Εκεί αρχίζουν κάποια προβλήματα γιατί το μπάτζετ είναι μάλλον μικρό αφού ειδικά στο πρώτο επεισόδιο είναι λίγο δύσκολο να συνηθίσεις τα γραφικά που δεν είναι ... καλά αλλά μέτρια. Και νομίζω ότι τα γραφικά πρέπει να είναι ή άριστα ή καθόλου.... Αυτό βέβαια είναι προσωπική μου άποψη.

Οι πρωταγωνιστές έχουν φάτσούλες δεκαετίας 50 προς 60 και είναι υπέροχοι υπό την έννοια ότι σίγουρα ξέρουν πως πρέπει να συμπεριφέρονται και η υποκριτική τους κυμαίνεται σε άψογα επίπεδα. Οι διάλογοι είναι προσεγμένοι και αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι ειδικά όσο αφορά την Ιαπωνική κουλτούρα δεν μπορείς παρά να μένεις άφωνος με το πόσο διαφορετική είναι με την δυτική.  
Υπάρχει μια αληθοφάνεια στο πως ξεδιπλώνονται τα γεγονότα και αυτό είναι μια συνεχόμενη υπενθύμιση στο πόσο ανθρώπινη και εύθραυστοι είναι οι χαρακτήρες που με την σειρά του ως γεγονός γεμίζει το περιβάλλον με ένα αντιηρωισμό που είναι σχετικός στις μέρες μας. Έρχεται να δέσει πολύ καλά με την κεντρική ιστορία και δημιουργεί ένα έντονο δυναμικό.

Παράλληλα υπάρχουν και καλά τοποθετημένες δευτερεύουσες ιστορίες κυρίως ρομαντικές που εμπλουτίζουν την κεντρική ιστορία και την περιπλέκουν.

Αφου λοιπόν είπα ενα σωρό θετικά τώρα με μια παράγραφο θα τα πάρω όλα πίσω για ένα απλούστατο λόγο:
Όσα καλά και να έχει μια σειρά εάν κυλά πολύ αργά στο τέλος βαριέσαι... έτσι απλά.
Πολλές οι ώρες για αυτά που γίνονται και στο τέλος μένεις με μια παράξενη πείνα και απογοήτευση δίνονται τόσο αργά όλα αυτά τα καλά που στο τέλος δεν τα εκτιμάς. 
Μπράβο στην Αμαζον για την προσπάθεια αλλά στο δεύτερο κύκλο πρέπει να είναι ποιο συμπυκνωμένο το προϊών
Αρνητικά: το αργόν και χάριν έχει;;;;

Θετικά: Πολύ ρεαλιστικό περιβάλλον, ωραίοι ηθοποιία, πολυ προσεγμένο και πάνω από όλα ένα υπέροχο παράλληλο σύμπαν εφιάλτης


Ξεκάρφωτο: Τι ωραία που βλέπω αυτά τα χρόνια άλλες εθνικότητες από την κύρια εθνικότητα μιας σειράς να παίζονται από ανθρώπους που όντως έχουν αυτή την εθνικότητα. Δεν θέλω να ξαναδώ Αμερικάνους να παίζουν την Κλεοπάτρα ή  τον μέγα Αλέξανδρο κτλ. Επίσης δεν θέλω να ακούω Γερμανούς να μιλάνε μεταξύ τους αγγλικά με γερμανική προφορά σε σειρά ή ταινία.Βέβαια άμα το κάνουν όταν είναι τουρίστες ώστε με την λογική τους να βελτιωθούν τα αγγλικά τους είναι γαμώ τα γέλια και περνάμε όλοι καλά.  

Με λίγα λόγια: 
θαυμάσια ιδέα, σενάριο, χαρακτήρες, υπερ ρεαλιστική πλοκή εποχής, αλλά τι να το κάνεις άμα κυλά τόσο αργά;

3/5


imdb



























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

dontmindme