The Last Ship (2014– )

Post-Apocalyptic περιπέτεια! Με ένα ιό να θερίζει κόσμο και κοσμάκη να χάνεται κατά εκατομμύρια ανα  μέρα είναι υποχρέωση και ιερό καθήκον να βρεθεί εμβόλιο και γιατρειά από μια επιστήμονα που είναι σούπερ ειδική και εμ σούπερ ειδική και αυτό άλλωστε φαίνεται αφού έχει βρετανική προφορά  και οι συνθήκες τα έφεραν να εργάζεται με έναν άλλο επιστήμονα που τρολάρει και έχει ..γοτθική προφορά  σε ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού του Αμέρικα ή μάλλον πρώην Αμέρικα, ναι τόσο άσχημα είναι τα πράγματα, ο πρόεδρος είναι νεκρός. Στο ταξίδι θα συναντήσουν πολλά εμπόδια και εχθρούς και η σειρά δίνει αυτή την αίσθηση του πολεμικό δράμα κάθε εβδομάδα, τουλάχιστον για δέκα εβδομάδες η πρώτη σεζόν καθώς το ανανέωσαν για άλλη μια σεζόν με λίγα περισσότερα επεισόδιά.

Το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς είναι οι εκρήξεις. Έχει τόσες πολλές εκρήξεις που καμιά φορά η δράση μοιάζει δυσανάλογη των περιστάσεων λες και βλέπεις πολεμικό δράμα παύλα περιπέτεια από το 80! Καμιά φορά νομίζεις ότι η ποιο μικρή πράξη μπορεί να προκαλέσει έκρηξη του στυλ δώσε μου λίγο την αλατιέρα μποουουουουουμ! Αλλά επειδή ποτέ και σε καμία περίπτωση ειδικά σε πολεμική περιπέτεια οι εκρήξεις δεν είναι αρκετές είναι σίγουρα κάτι που δεν κουράζει αλλά μάλλον συνηθίζεται ε ναι και η αλήθεια είναι μετά γουστάρεις κιόλας.

Μετά το δεύτερο που προκαλεί μάλλον αρνητική εντύπωση, εκτός και αν είναι τόσο καλή ηθοποιία ή η όλη φάση «διαδραματίζεται μέσα στο πλοίο»  είναι τόσο πόρωση, δεν μπορεί κανείς παρά να προσέξει φτωχούς έως ανύπαρκτους διαλόγους με τον αγαπημένο μου «είναι τόσο κακός που μου αρέσει» αστείο που λέει ο δεύτερος στην ιεραρχία, δύο ναύτες μπαίνουν σε ένα μπαρ… και μετά βγαίνουν (τέλος) . Πολλές φορές οι διάλογοι είναι τόσο κακά φτιαγμένοι που απορείς τι παίρνανε όταν τους γράφανε. Συζητήσεις με κλισέ στρατιωτικά και αισθηματικά και χειρότερα όταν είναι κάτι ανάμεσα του στυλ πρέπει να υπηρετήσω την πατρίδα έχω δώσει όρκο αλλά επειδή σε αγαπάω έχω πρόβλημα και δεν πυροβολώ καλά ρααααααααα.

Υπάρχει έντονη προπαγάνδα με Ρώσους  και Λατίνους να είναι πολύ δεύτεροι σαν άνθρωποι και φυσικά πάντα είναι διαβολικοί και πονηροί και αχάριστοι. Ακόμη και κάποιοι Αμερικάνοι που κάνουν κάτι κακό είναι γιατί άλλες εθνικότητες τους μπέρδεψαν και μετά βρίσκουν το δρόμο τους.

Γενικά η παραγωγή φαίνεται αρκετά εντυπωσιακή με το πλοίο και τους ναύτες και τις μάχες και το εσωτερικού του πλοίου και όλα αυτά που δεν θέλει και πολύ εφέ για να εντυπωσιαστεί κανείς…

Μέσα σε 10 επεισόδιά γίνονται αρκετά πράγματα και επειδή είναι πλοίο και ταξιδεύει τα σκηνικά αλλάζουν συνέχεια και αυτό είναι σίγουρα ωραίο και εν μέρει ξεχωριστό καθώς το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να τους βάζουν σε κάθε επεισόδιο να κόβουν βόλτες γύρω γύρω από το νερό. Προς το τέλος υπάρχουν και κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις που δείχνουν την σειρά να απλώνεται κάτι που σίγουρα χρειάζεται. Δεν θα με πείραζε αν η σειρά ήταν μίνι και έδινε ένα τέλος από την πρώτη σεζόν.

Θετικά: Πολλές εκρήξεις και φυσικά η υπέροχη Rhona Mitra που ομορφαίνει τα πάντα.

Αρνητικά: Πολλά κλισέ σε κάθε επίπεδο, οι σχέσεις είναι υποανάπτυκτες και φαίνονται σαν προκατασκευασμένες.

Ξεκάρφωτο: Γιατί σε πάρα πολλές σειρές του γιούσα πρέπει οι κακοί και ιδιόρρυθμοι χαρακτήρες να είναι αλλοδαποί και να έχουν βρετανική ή ρωσική προφορά; Το μόνο που δεν έχει η σειρά είναι κακούς Γερμανούς να μιλούν βαριά αγγλικά αλλά ελπίζω για την δεύτερη σεζόν.

Με λίγα λόγια: καλό για τη  Κυριακή το μεσημέρι ενώ τρως σουβλάκια και πίνεις μπύρες με τους φίλους σου. 

3/5

imdb

οι περισσότερε φωτογραφίες δεν αφορούν την σειρά αλλά την Mitra!