Lexx (1997–2002)

Κάτι παράξενοι ασύνδετοι χαρακτήρες κυνηγιούνται και βρίσκονται όλοι μαζί σε ένα τεράστιο σκάφος.  Ναι άλλη μια σειρά κάπου στο 90 με ένα σκάφος στο διάστημα και ένα μάτσο χαρακτήρες. Πρέπει να ήταν αρκετά της μόδας εκείνη την περίοδο να έχει μια σειρά διαστημόπλοιο, ασύνδετους χαρακτήρες και κυνηγητό από δια γαλαξιακό βασιλιά τύραννο, εκτός αν όλα τα χρήματα έρχονταν από σαΪντολόγους άρα οκ βγάζει νόημα.

Αυτό που είχε αυτή η σειρά που την έκανε να ξεχωρίσει από τις άλλες σειρές και γιατί όχι να αφήσει το δημιουργικό της αποτύπωμα μέχρι και σήμερα ήταν φυσικά το γυμνό που οκ εγώ δεν το έχω δεί ποτέ σε σειρά επιστημονικής φαντασίας και φυσικά το παράξενο στήσιμο χαρακτήρων επειδή οι δημιουργοί ήταν οι μισοί καναδοί και οι άλλοι μισοί Γερμανοί.

Η σειρά προχώρησε με αυτό το παράξενο στήσιμο και πραγματικά σε μερικά επεισόδιά σε παίρνει ο ύπνος από την στατικότατα όχι μόνο από έλλειψη υπόθεσης όσο από τον ρυθμό που κάποιες φορές είναι αρκετά υποτονικός και σε συνδυασμό με τα μαύρα γερμανικά αστεία θέλεις απλά να πας για ύπνο….

Τα εφέ και σκηνικά είναι τυπικά της εποχής και ναι μπορεί να φαίνονται ψεύτικα τώρα αλλά τότε ήταν τόσο μα τόσο αληθοφανή και υπέροχα  και σίγουρα ακολουθούσαν το ρεύμα της  εποχής, που φαινόταν πολλά υποσχόμενο… με άλλα λόγια εάν τα διαστημόπλοια δεν ήταν έτσι τότε δεν θα έμοιαζαν τόσο ρεαλιστικά σήμερα….

Μερικά επεισόδιά παίζουν τόσο καλά και άλλα πάλι τόσο υποτονικά και είναι ανούσια. Αν είναι κάτι που μου κάνει εντύπωση ακόμη και σήμερα σε αυτή την σειρά είναι σίγουρα πόσο ανισόρροπη είναι σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Είναι φορές που θέλεις να κάνεις τατουάζ τα επεισόδιά στο μυαλό σου και άλλες που απλά σε παίρνει ο ύπνος.  

Η μυθολογία των χαρακτήρων είναι πολύ πλούσια και έχει μπει πολύ μεράκι και φαντασία και δημιουργικότητα για να στηθούν χαρακτήρες και παρελθόν τους και φυσικά όταν ένα επεισόδιο αφορά ποιο προσωπικά δεδομένα των ηρώων είναι και ποιο ενδιαφέρον.

Πόσο σέξι πράμα είναι η πρωταγωνίστρια κάνει τα πάντα να φαίνονται αληθινά επειδή είναι σούπερ σέξι, χαχαχαχα χωρίς πλάκα μπράβο που την βρήκαν την τύπισσα.

Αρνητικά: Αυθεντικά παράξενο στήσιμο, γερμανικό ορθολογικό χιούμορ πολύ ιδιαίτερο

Θετικά: Τόλμησαν γυμνό εξαιρετική δημιουργία μυθολογίας χαρακτήρων

Ξεκάρφωτο: Ο κόσμος σίγουρα θέλει διάστημα και βυζιά. Όσες φορές δεν πάνε καλά τα νούμερα της τηλεθέασης βγαίνουν τα μεγάλα όπλα που είναι κάνα γυμνός κώλος και κάνα σουτιέν. Σου λέει αν καταφέρουμε να δείξουμε λίγη πέτσα όλα τα παιδάκια θα το δουν και θα ανεβούν τα νούμερα. Πιστεύω ότι είναι λάθος τακτική. Για κάποιο λόγο με τον δυτικό τρόπο σκέψης έχουμε έρθει σε ένα παράξενο κύκλο πουριτανισμού που είναι οκ ας πούμε να ανατινάζεις ένα διαστημόπλοιο άρα  και να πεθαίνουν όλοι  μέσα σε αυτό, είναι εντάξει να δείχνεις τρελή βία από την στιγμή που είναι ζόμπι, είναι οκ να δείχνεις εσωτερικές αηδίες νεκρών σωμάτων από την στιγμή που είναι νεκροί αλλά άμα δήξεις ρώγα τότε την πάτησες.

Με λίγα λόγια: Τίμιο σε αυτό που δίνει με αρκετές ιδιαιτερότητες και είναι πολύ σέξι…

3/5

imdb

Ώρα για μουσική γκρίνια

Ώρα για μουσική γκρίνια ή αλλιώς ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΡΟΚ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ  ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΤΟ ROCKWAVE… Δεν θα αναφερθώ καν στις τιμές των εισιτηρίων σε περίοδο κρίσης κτλ.….

Αν βαριέσαι να διαβάσεις, Επιγραμματικά:

1.       Ροκ μουσική έχει θετικά και αρνητικά όπως κάθε μουσικό ήδος

2.       Ροκ ιδιαίτερη επειδή αποτελείτε από συγκροτήματα όχι ένα άτομο

3.       Συγκρότημα= Άνθρωποι= Περιορισμοί χρόνου- ποιότητας  για τέλειες συναυλίες

4.       Rockwave «πρώτοι» καλλιτέχνες φέτος= γνωστοί αλλά εμπορικοί πριν δεκαετίες

5.       The Black Keys είναι κατάντια να εκτοξευθούν στον ήλιο ενώ απαγγέλουν Βερν

6.       Ζήτω ο Σάκης!

Tο μεγαλύτερο φεστιβάλ στην Ελλάδα φέτος γιορτάζει τα 20 χρόνια του και μπράβο αυτό είναι επιτυχία από μόνο του ειδικά σε μια σχετικά μικρή αγορά που ενδιαφέρεται ποιο πολύ για παραλιακή ή/και μπουζούκια ή/και ποιο «ψαγμένο» έντεχνο (γιατί τα άλλα μουσικά είδη είναι άτεχνα… χα!).

Η rock μουσική έχει παρόμοιες αρετές με τα άλλα μουσικά ήδη. Όπως στα μπουζούκια- λαϊκά υπάρχουν τα παλιά διαμάντια τραγούδια έτσι και στην ροκ, όπως στην εμπορική και χορευτική μουσική υπάρχουν τα νέα χιτάκια εμπορικά σε βαθμό γελοιότητας έτσι και στην ροκ και φυσικά υπάρχουν και τα τραγούδια για να τσιρίζουν οι κοπέλες όπως στο έντεχνο.

Που έγκειται η ουσιαστική  διαφορά της σκληρής (για να βάλω και την μέταλ μέσα) μουσικής από τα άλλα ήδη μουσικής που έχουν μεγάλη απήχηση στην Ελλάδα; Όλα τα τραγούδια  κλασικά, πιασάρικα, βαριά, γρήγορα, τσαχπίνικα, εμπορικά, άθλια και πειραματικά γίνονται και παίζονται από το ίδια τα συγκροτήματα (ομάδα ανθρώπων) και αυτό αυτόματα δίνει μαγεία σε αυτή την μουσική. Δεν είναι μπουζούκια για να έχουν ένα μεγάλο τραγουδοποιό ή μοντέλο ή performer  ή γυμνάστρια ή ότι άλλο φυτεύουν σήμερα και μια συνοδευτική παρέα σοβαρών  μουσικών στην αφάνεια, δεν είναι χορευτική για να γιορτάζουν την  μηδενική μουσική παρουσία φανταστείτε αντί για το ημίγυμνο σώμα της Britney Spears να έδειχναν την τύπισσα να δέχεται οδηγίες απο τον κύριο Casio, τον παραγωγό και τον  μηχανικό ήχου πως πρέπει ακριβώς να λέει και να τραγουδά τα λόγια και την μουσική  που της έγραψαν και δεν είναι έντεχνο ώστε να βγαίνουν από ένα έως δέκα άτομα και με τρία ακόρντα (αυτό είναι λίγο) να περιγράφουν σε ένα τραγούδι με ασύνδετες πομπώδης λέξεις την αγάπη στα 16 ή μια τρελή μέρα με τον παπαγάλο τους (αληθινή θλιβερή τραγούδι- ιστορία που έζησα στο σταυρό του έντεχνου νότου).

Άρα εφόσον οι μουσικοί του εκάστοτε συγκροτήματος είναι  άνθρωποι και δεν είναι εξωγήινοι (βλ. Rolling Stones) ή σούπερ ήρωες ώστε να μπορούν να κρατούν το μουσικό τους ταλέντο, την τέχνη τους, την μεταξύ χημεία τους και την ζωή τους γενικότερα σε σταθερά απόλυτα υψηλό επίπεδο καταλήγουμε ότι υπάρχει μια σχεδόν μαγική αλλά περιορισμένη στιγμή ή περίοδος που το συγκρότημα έχει βγάλει υπέροχα τραγούδια αν όχι τα καλύτερα της καριέρας τους ενώ παράλληλα έχουν υπέρμετρο ενθουσιασμό και θέλουν να παίζουν με πάθος τα τραγούδια αυτά ενώ παράλληλα είναι νέοι και ενεργητικοί ενώ παράλληλα δεν έχουν χαζέψει από τα ναρκωτικά ενώ παράλληλα είναι εμπορικοί και τους σπρώχνει και η τηλεόρασή και τους ξέρει και η μάνα σου τους είδε στο mega ενώ παράλληλα …πρόσθεσε ότι άλλο θέλεις στο μίγμα.

Φέτος με τους καλλιτέχνες που φέρνει το rockwave δεν πιάνει τίποτα από αυτά που περιέγραψα, έστω κάποιες κατηγορίες.  Οι περισσότερο καλλιτέχνες ήταν κάτι (έστω τρανό) πριν από 15 με 20 χρόνια και όχι πλέον! Δεν θέλω να δω πενηντάρηδες + στην σκηνή να τραγουδούν εμπειρίες και επιτυχίες που ένιωθαν στα νεανικά τους χρόνια ειδικά αφού τους έχω ήδη δεί (ακόμη και σε βίντεο) στα καλύτερα τους. Φέρτε συγκροτήματα νέα που είναι της μόδας ή/και εμπορικά τώρα όχι εχθές. 

Επίσης κάποιοι από αυτούς δεν είναι καν ροκ στην άποψη είναι πόπ! Για τέλος αφήνω την ποιο μεγάλη μούφα που λέγεται the black keys κάτι hipster ζώα που έφτιαξε η μουσική βιομηχανία ώστε λευκοί Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι να νομίζουν ότι ακούνε  μεταμοντέρνο blues. Έλεος, ποιος δίνει δεκάρα τσακιστή για αυτό το «συγκρότημα» ; Σίγουρα δεν έχουν τραγούδια για επικεφαλής σε φεστιβάλ!

Και επειδή πάντα ακολουθεί στο τέλος το κλασικά ηρωνικό «έλα ρε συ για πες ποιοι θα έπρεπε να παίξουν» οκ ρε λέω λοιπόν: αντί Judas Priest οι Metallica (ποιο καλή φυσική κατάσταση, ποιο εμπορικοί, ποιο ακριβό σόου) αντί Prodigy οι Daft Punk (εμπορικοί ακόμη και τώρα, απίθανες επιτυχίες τώρα )αντί Robbie Williams η Lady Gaga (πρέπει να πω κάτι;) αντί  Black keys οι Foo fighters (σαραντάρηδες στην ποιο δημιουργική και εμπορική φάση της ζωής τους) και Manu Chao μια χαρά για τους τζιβάτους υποθέτω εκτός αν φέρουν ολόγραμμα του Bob Marley.  Θέλω και μια επιπλέον μέρα με Σάκη να ερμηνεύει τις επιτυχίες του και κολλητά αρχαία τραγωδία.

Salem (2014– )

Α! καλοκαιρινές σειρές… αυτές οι σειρές που ξεμένουν και  βλέπω καλοκαίρι. Ναι αυτός είναι ο μόνος ορισμός που μπορώ να σκεφτώ και βγάζει νόημα καθώς ότι άλλο είναι μια σειρά σε σχέση με το καλοκαίρι δεν την κάνει καλοκαιρινή ακόμη και αν προβάλλεται καλοκαίρι. Καλοκαίρι βέβαια είναι ότι παίζει στην τηλεόραση σε σειρά από Μάιο- Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο-Οκτώβριο και συνήθως έχει από 8 έως 13 επεισόδιά. Από Σεπτέμβριο έως Μάιο Ιούνιο είναι κανονική σεζόν.

Δεν ξέρω άμα παίζει ρόλο το τρέιλερ αλλά πότε σχεδόν σε μια σειρά δεν βλέπω τρέιλερ. Τι να το κάνεις βλέπεις ένα δύο επεισόδιά και αποφασίζεις αν θα δεις τον πρώτο κύκλο της σειράς. Σε αυτή την σειρά είχα δεί το τρέιλερ και με άφησε παγερά αδιάφορο.  Παρόλα αυτά όταν κάθισα και είδα μέσα στον χρόνο ότι είχα σχεδιάσει να δω ήρθε και η ώρα του Σαλεμιού.

Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη είναι ότι παρόλο που έχει να κάνει με μάγισσές δεν είναι σειρά για έφηβους και αιώνιους ρομαντικούς έφηβους αλλά η σειρά είναι αρκετά ώριμή και σκοτεινή και παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά. Η δεύτερη έκπληξη ότι είναι όλα προσεγμένα, αν και όχι, πάντα ιδιαίτερα. 

Οι κάμερες είναι με φίλτρα και δίνουν αυτό το σκοτεινό ιδιαίτερο μαύρο και διαβολικό… που πλέον είναι κουραστικό γιατί το έχουμε δεί σε ένα σωρό σειρές και αν περιοριζόταν καλά θα ήταν. Έτσι και αλλιώς αν η υπόθεση και οι χαρακτήρες δεν έχουν βάθος τότε όλα τα άλλα είναι δεύτερα. Και εδώ πέρα από την υπερβολή του υπερφυσικού βγαίνουν πάρα πολλά νοήματα σε σχέση με τα πιστεύω και την τότε λογική που είχε η κοινωνία. Με αφορμή την γνωστή ιστορία της περιοχής είναι σχεδόν εκνευριστικό πώς ο σκοταδισμός στην λογική και στις αρετές του  ανθρώπου και του κοινωνικού συνόλου μπορούν να φτάσουν σε τέτοιες εχθρότητες και λάθη που γράφουν θάνατος από πίσω…..

Ναι και σήμερα υπάρχει ένας σκοταδισμός αλλά καμία σχέση με τότε…. Η σειρά περνά υπέροχα αυτό το κλίμα σκοταδισμού και αμαρτωλής περιέργειας και δεν επικεντρώνεται ούτε σε τρελούς έρωτες ούτε σε απλοϊκότητα όσο αφορά την εκτόνωση της υπόθεσης.  Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχει αυτός ο ένας ο μοναδικός ο απαράμιλλος μεγάλος έρωτας αλλά παίρνει τον χρόνο που πρέπει να παίρνει και όχι το 87% της υπόθεσης. Άλλο στοιχείο που δείχνει ότι η σειρά είναι καλή και μετρημένοι είναι ότι οι χαρακτήρες είναι αρκετά γκρίζοι  ακόμη και οι κεντρικοί. Α! και ζήτω οι ινδιάνοι γιατί είναι ωραία αν οι Ινδιάνοι πολεμούν τις μάγισσες ναι δεν έχει γίνει ούτε γίνεται στην σειρά αλλά θα ήταν και γαμώ δικέ μου μετά θα κάνανε exit με biker μηχανές από το μέλλον και ο μπλε καπνός τους θα σχημάτιζε το πνεύμα της δίκαιης μεγάλης αρκούδας και ..οκ ξέφυγα αυτά.

Τα εφέ είναι της παλιάς σχολής είτε αρέσουν είτε δεν αρέσουν και υπάρχουν κάποιες τρύπες στο σενάριο αλλά οκ τρώγονται προς το παρόν. Νομίζω ο αγαπημένος χαρακτήρας είναι ο γιός του παπά που είναι και αυτός παπάς και από την μία κάνει εξορκισμούς και από την άλλη την αράζει με άφθονο ουίσκι στο μπουρδέλο του χωριού, εμ τι άλλο να κάνει  ο κα(η)μένος.

Δηλαδή σε γενικά πλαίσια είναι μια μετρημένη σειρά που σίγουρα υπερτερεί από ότι μούφες με μάγισσές και λυκάνθρωπους έχουν βγει τον τελευταίο καιρό….γουφ…

Αρνητικά: παιδικές ασθένειες της πρώτης σεζόν όλα αντιμετωπίσιμα υποθέτω

Θετικά: σκοτεινό και όχι χαζοχαρούμενο δεν είναι ερωτο ιστορία με κάτι

Ξεκάρφωτο: Σε ότι παραγωγή έχω δει που το περιβάλλον είναι η άγρια δύση (Wild West) από ερωτική ιστορία μέχρι γουέστερν, και από μάγισσες μέχρι εξωγήινους πάντα μα πάντα μου δημιουργείτε μια απορία που δεν έχει απαντηθεί ακόμη και σίγουρα  δεν με αφήνει να απολαύσω την εκάστοτε παραγωγή στο ακέραιο της. Και η απορία είναι τι διάολο κάνανε εκείνο τον καιρό και πως την παλεύανε. Βλέπεις ρωμαϊκή περίοδο, ελληνιστική περίοδο στοχάζονταν, πολεμούσαν και στοχάζονταν. Βλέπεις άλλους πολιτισμούς έκτισαν από τις πυραμίδες μέχρι το σινικό τείχος οι wild west τι κάνανε; Και δεν ερωτώ γιατί δεν έφτιαξαν πυραμίδες ή γιατί δεν στοχάζονταν αλλά ερωτώ πως την πάλευαν σε μια τόσο βαρετή κοινωνία. ¨όποτε πάει να πέσει πιστολίδι ή χοντρός τσαμπουκάς απλά αδειάζει ο κάθε δρόμος στην πόλη και   φυσικά το μπαρ. Δηλαδή όλη μέρα απλά περιφέρονται στον κεντρικό δρόμο και στο μπαρ; Από επαγγέλματα υπάρχουν σερίφης και βοηθός σερίφη, κακός και άλλοι κακοί, μπαρμαν, ταχυδρόμος, νεκροθάφτης και φυσικά κουρέας α! και αυτός που έχει το παντοπωλείο. Καλά μετά εχει και άλλα τρομερά επαγγέλματα ξενοδόχος, αυτός που φροντίζει τα άλογα, η καλή δασκάλα και γιατρός ε και αυτά μάλλον…  Δεν βγάζει νόημα… Τι κάνανε όλη μέρα πως πέρναγε η ζωή τους; Φαίνεται πολύ βαρετή περίοδος.

Με λίγα λόγια: ειλικρινές σε αυτό που προσφέρει, το σκοτεινό δεν είναι για όλους

3/5

imdb

Twin Peaks (1990–1991)

Περιλαμβάνετε και η ταινία μαστούρα fire walk with me  

Με αφορμή την τρίτη σεζόν twin peaks που βγαίνει σε λίγο και εμ 25 χρόνια αργότερα (τρελάρες !) πάμε πίσω στο χρόνο να θυμηθούμε τις δύο πρώτες σεζόν έτσι και αλλιώς οι ηθοποιοί θα είναι πάνω κάτω οι ίδιοι και ο Μόλντερ θα ενσαρκώσει το τραβέλι για άλλη μια φορά, μετά  από 25 χρόνια!

Σε μία ήσυχη πόλη στο πουθενά και μέσα στα βουνά γίνεται ένας φόνος και καλούνε ένα FBI τυπάκο να το εξερευνήσει και μετά όλα χαμός. Από παράνοια, τρέλα, απληστία, μοιχεία εκδίκηση, μαγεία, κατά συρροή δολοφόνους, δαιμόνια, εξορκισμούς παράλληλη διάσταση και εξωγήινους   όλα μπλέκονται σε αυτό το μικρό χωριό και φυσικά παρασέρνουν όλη την πόλη και τον κεντρικό ήρωα.

Υπάρχουν αρκετές δεύτερες υποθέσεις πού άλλοτε συνδέονται και άλλοτε δεν έχουν καμία σχέση. Υπάρχει μια γενικότερη χαλαρή άποψη ως προς το ύφος της σειράς που κάποιες φορές είναι πολύ χαλαρό και μεθυστικό και άλλες δυσνόητο και σουρεαλιστικό. Το κόλπο φυσικά στις φάσεις του σουρεαλισμού είναι απλά να το αφήνεις και να μην το φιλτράρεις γιατί μετά την πάτησες και φυσικά σε έχουμε μάθει κύριε μου και δεν μασάμε πλέον χτύπα μας αλύπητα δεν μασάμε πλέον ξέρουμε πότε το κάνεις για την υπόθεση και πότε για την τέχνη μια φορά την πάτησα μαζί σου και αυτό γιατί σε μάθαινα και δεν σε ήξερα στο Mulholland drive. Το χιούμορ είναι αρκετά μαύρο και ιδιαίτερο και ποιο γενικό όσο αφορά την ζωή και τις ανατροπές της παρά καταστάσεις γέλωτα ως προς τους χαρακτήρες.

Η ηθοποιία είναι απόλυτα ομοιογενής και ισορροπημένη και δίνει στην όλη αίσθηση της σειράς  και στο καλτ στοιχείο και στην αρχή αν και φαίνεται να είναι υπερβολική πολλές φορές παραπέμπει σε θέατρο και αυτό είναι ένα θετικό σχόλιο που δεν νομίζω να έχω κάνει ξανά σε οποιοδήποτε παραγωγή. Από την αρχή του πρώτου επεισοδίου η αντίδραση του ζευγαριού στα άσχημα νέα ότι έχασαν την κόρη τους μπορεί να πείσει τον κάθε άπιστο.

Τρομερή έκπληξη μου κάνει και η μουσική που γεμίζει και δίνει τον χαρακτήρα της σειράς από την αρχή μέχρι το τέλος με ιδιαίτερη αναφορά φυσικά στα τραγούδια της σειράς τα οποία είναι ονειρικά  από τίτλους μέχρι μπαλάντα στην γκόμενα υπάρχει μια υπολανθάνουσα παράνοια έτοιμη να εκραγεί.

Φυσικά στην φωτογραφία θα αναφερθώ τελευταία η οποία είναι  για εμένα αυτό που σε συνδυασμό με τους διάλογους έκαναν την σειρά αυτή αθάνατη. Απλά δεν υπάρχει πουθενά αλλού δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Δεν είναι γλυκιά ή ρομαντική ή σκοτεινή με μία λέξη είναι απλά twin peaks και μπορεί και τα κάνει όλα μαζί. Εκεί που ξεφεύγει είναι φυσικά και αφύσικα όταν μιλάνε ανάποδα στο μαγικό μέρος ότι νάνε παράνοια αλλά οκ πρέπει κάποιος να το βιώσει για να μπορέσει να καταλάβει.

Αν είναι κάτι που με ενόχλησε είναι ότι δεν ασχοληθήκανε καν να λύσουνε όλα τα μέτωπα που ανοίξανε και ήταν αρκετά και φυσικά ότι θα ήθελα να αποκαλύψουν τον δολοφόνο στο τέλος της δεύτερης σεζόν ώστε να μπορέσουν να το συνδέσουν με κάτι ποιο μεγάλο και οργανωμένο αφού έτσι και αλλιώς  παίρναμε διάσπαρτα στοιχεία δύο ολόκληρα χρόνια ότι κάτι ποιο μεγάλο και οργανωμένο υπάρχει από πίσω.

Πέρα από αυτά όμως ένα είναι το σίγουρο ότι αποτελεί σημείο αναφοράς και από ότι φαίνεται για πολλά χρόνια ακόμη. Κανείς δεν έχει μπορέσει να περάσει την τρέλα της σειράς  και ιδιαίτερα το αίσθημα που αφήνει στο μέσο θεατή.

Διάβασα στο ιντερνετ ότι οι αληθινοί λόγοι που κόπηκε η σειρά είχαν να κάνουν με γκομενικά… αίσχος δεν το περίμενα…

Αρνητικά: είναι κουλτουριάρικο

Θετικά: είναι κουλτουριάρικο

Ξεκάρφωτο: το να είναι κάτι παράξενο και ιδιαίτερο και κουλτουριάρικο και πρωτότυπο και πολλές φορές να βασίζεται στο συναίσθημα που αποτυπώνει η φωτογραφία και ο ήχος και όχι η υπόθεση η οποία μπορεί να είναι επίτηδες ανύπαρκτή σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να γίνει σωστά και την ίδια ώρα να προκαλέσει ενδιαφέρον εμπορικά. Δεν νομίζω ότι δεν το έχουν προσπαθήσει ακόμη και πρόσφατα με το Lost το ενδιαφέρον κόπηκε απότομα μετά την δεύτερη σεζόν ενώ όσες φορές πάει να γίνει κάτι που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με ποιο παραδοσιακές συνταγές απλά ακυρώνεται μετά από δέκα επεισόδιά. Για αυτό νομίζω ότι είναι καλό να αναγνωρίζουμε σειρές που πέτυχαν και εμπορικά και ποιοτικά δεν είναι πολλές … ειδικά εάν λάβουμε υπόψη και το καθαρό καλλιτεχνικό δημιουργικό στοιχείο είναι ποιο σπάνιες και από τα διαμάντια.

Με λίγα λόγια: είναι κουλτουριάρικο

5*/5

imdb