Τον
τελευταίο καιρό έχω αναφερθεί πολύ στο νέο και λίγο αναβίωση από το 80 είδος
σειρών που λέγεται «ξεχωριστός έφηβος». Η συγκεκριμένη σειρά έρχεται να
αψηφήσει αυτή την μόδα με το να μην παρουσιάζει αυτόν τον ένα ξεχωριστό έφηβο
αλλά …. Πολλούς! Ρε μας δουλεύεται; Πάλι τα ίδια;
Ένας νέος ξυπνά και αρχίζει να κάνει κάτι παλαβά τα 3 τα Τ τηλεμεταφορά, τηλεπάθεια
και …τηλεόραση (χαχαχα) Μετά βρίσκει και κάτι άλλους και του εξηγούν ότι είναι
όλοι ξεχωριστοί και ότι δεν είναι άνθρωποι άλλα ένα νέο είδος(για κάποιο λόγο
όλοι είναι έφηβοι και ζούνε σαν μοντέρνοι χίπηδες). Έχουν και ένα μειονέκτημα ότι δεν μπορούν να σκοτώσουν.
Ναι βολεύει για να μην είναι άτρωτοι υποθέτω. Μετά ο κεντρικός ήρωας ερωτεύεται
ένα δύο ιδιαίτερες έφηβες σαν αυτόν και καταλήγει με την αρχηγό των ξεχωριστών
αυριανών ανθρώπων και μαθαίνει ότι ο πατέρας του είναι ο χαμένος ξεχωριστός
χαρισματικός, μάρτυρας ήρωας με τον κακό
ζηλιάρη αδερφό και ξάδερφο και μετά γίνονται και κάτι άλλες σχέσεις και υπάρχει
και ένας τελικός κακός και ένα δύο σούπερ γκομπιούτερ και ένα δύο άλλοι ψηλό-ξεκάρφωτοι. Και αυτό ήταν ευχαριστούμε πολύ γκολ-ι-γουντ.
Για
να πω την πικρή μου αλήθεια τα ένα δύο επεισόδιά ήταν ενδιαφέροντά γιατί η υπόθεση
ήταν όντος καλή και πολύ περισσότερο το υπόβαθρο της υπόθεσης. Νομίζω βασίζεται
σε κάτι βρετανικό αλλά δεν θα μπω καν στο κόπο να το ψάξω γιατί όσο καλό να
είναι σαν υπόθεση χωλαίνει σε όλα τα άλλα. Και αυτό λέει πολλά για αρπαχτές και
άλλα ποιο γελοία πράγματα.
Τεχνικά
είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ακόμη και τα σκοτεινά πλάνα που γκρινιάζω ότι
δεν είναι προσεγμένα εδώ είναι. Υπάρχουν και δύο ηθοποιοί βετεράνοι που δεν
νομίζω ότι μπορούν να σώσουν την σειρά.
Να
λοιπόν που όταν το σενάριο και οι διάλογοι είναι σαν να διαβάζεις άρλεκιν ο
κόσμος το καταλαβαίνει και φέρεται ανάλογα, η σειρά ακυρώθηκε και καλά έκανε.
Αρνητικά: όλα
βασικά και ήθελα να σχολιάσω το τέλος που παρόλο που άφησε πολλά υπονοούμενα
για συνέχεια ήταν αρκετά ελεεινό.
Θετικά: Τεχνικά
άρτιο και η υπόθεση πολλά υποσχόμενη… στην αρχή. H
Peyton List.
Ξεκάρφωτο: Κάποιες
σειρές είναι τόσο προβλέψιμες που απλά στριγκλίζουν ακύρωση… Τον τελευταίο καιρό φαίνεται να έχουν
γίνει πάρα πολλές. Αντί να κάνουν τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά μήπως
πρέπει τελικά να έρθουν νέοι άνθρωποι σε αυτή την βιομηχανία και να την ορίσουν
ξανά;
Πώς
γίνεται στις αμερικάνικες σειρές ο κακός ή/και ο σούπερ υπολογιστής να έχουν
αγγλική προφορά; Και πώς γίνεται το εφέ να πετυχαίνει ακόμη;
Με λίγα λόγια: Μια
από τα ίδια ξεχωριστοί έφηβοι ένα δύο το πολύ κεντρικοί ήρωες και ανύπαρκτο
σενάριο.
2/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου