Bitten (2014– )

Συνήθως δεν κάνω κριτική για μια σειρά εάν δεν έχει τελειώσει έστω ο πρώτος κύκλος εκτός και αν είναι κάτι ιδιαίτερο. Και αυτή η σειρά είναι κάτι ιδιαίτερο. Εχοντας δεί μόνο τέσσερα επεισόδια κάνω μια πρώιμη κριτική, στα ελληνικά preview ή μια κριτική των πρώτων τεσσάρων επεισοδίων στα ελληνικά early review. Η σειρά μιλά για κάτι λυκάνθρωπους (ναι λυκάνθρωπους) που ζούνε μακριά από την αγέλη τους (!) γιατί έχουν τα ψυχολογικά τους(!) και μετά κάτι γίνεται με κάτι ξεκάρφωτους αλητο-οργανωμένους λυκάνθρωπους και έχουν ακόμη περισσότερα ψυχολογικά. Από θέμα ηθοποιίας η σειρά είναι πολύ χάλια αφού οι χαρακτήρες πιέζουν τα όρια της βαρεμάρας έχοντας κάποιο υλικό το οποίο μοιάζει με σάπιο μπιφτέκι από μπεργκεράδικο μετά από τρείς μέρες το πετάς στο τοίχο και αυτό απλά  επανέρχεται και σε κοροϊδεύει στα μούτρα και σου λέει ηρωνικά αν θέλεις φάε με. Ατάκες υπάρχουν πάντα σε στιλ σε αγαπώ και όλα θα είναι καλά τώρα και άλλα τέτοια και κάτι ψευτο φιλοσοφίες όλοι κρύβουμε το τέρας μέσα μας. Σε αυτά τα τέσσερα περήφανα επεισόδιά δεν γίνεται σχεδόν τίποτα και κάποιος σίγουρα αναρωτιέται τι θα γίνει στα επόμενα δέκα οχτώ. Ακόμη δεν έχει γίνει λόγος για βαμπίρ, τέρατα, φαντάσματα, μάγισσές, νεράιδες και Κένταυρους και ειλικρινά ότι άλλο είναι της μόδας τώρα που φύγαμε από τα ζόμπι και είμαστε στο φανταστικό αλλά με σχέσεις και ψυχολογικά. Η υπόθεση είναι δευτερεύουσα ή μάλλον θα γίνει σύντομα και πιστεύω ότι οι έρωτες και τα ερωτικά πολύγονα θα κατακλείσουν την ταλαίπωρη μικρή οθόνη. Η σειρά επικεντρώνεται στην πρωταγωνίστρια σούπερ σπάνια λυκανθρωπίνα η οποία έχει τα ψυχολογικά της και λόγο καταστάσεων δεν προλαβαίνει να περάσει χρόνο, να ερωτευθεί, κάνει σεξ, μιλήσει, κουβεντιάσει, ερωτοτροπήσει, και φυσικά να φάει γιατί ο μεταβολισμός της είναι λυκίσιος.

Αυτό που κάνει την διαφορά δεν είναι τα φτωχά εφέ ούτε οι αμερικάνικες σημαίες για να μην καταλαβαίνουμε ότι βρισκόμαστε στο Τορόντο αλλά η Laura Vandervoort. Το Λοράκι για πρώτη φορά από ότι ξέρω είναι πρωταγωνίστρια και δείχνει όλο το ταλέντο της δηλαδή όχι όλο γιατί όλο και κάτι υπάρχει πάντα να μας δήξει το Λοράκι. Ατάλαντη στο μέγεθος της μυθικής Ατλαντίδας το Λοράκι έχει τόσα να δώσει στο μέσο άνδρα θεατή   και γενικότερα σε όποιον χαστουκίζει το δελφίνι.

Για το τέλος σας αφήνω με θυμοσοφία από το ίδιο το Λοράκι

Hollywood is something imagined...acting is something crafted.

Πολύ βαθύ μπράβο Λοράκι

Αυτή την φορά για να εξηγήσω καλύτερα την θέση μου θα πάρω σκηνές από τα επεισόδια. Θα ακολουθήσει και μίνι φωτογραφικό αφιέρωμα στο Λοράκι.  

Αρνητικά: Όλα, δεν κάνει για την γούνα μου

Θετικά: Laura Vandervoort

Ξεκάρφωτο: Κάθε φορά που γίνεται μεταμόρφωση έχουν βγάλει τα ρούχα τους για να μην τα χαλάσουν όπως κάνει κάθε σωστός λυκάνθρωπος. Λυκάνθρωπος σε αυτή την σειρά σημαίνει ότι μία είναι άνθρωπος και μία λύκος κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει και έτσι δεν υπάρχει και τρόμος. Εάν δεν γίνει λυκάνθρωπος μετά από κάποιες ήμερες αρχίζει και έχει παρενέργειες και αρχίζει και μεταμορφώνεται χωρίς να το ελέγχει σίγουρα κακές φάσεις τουλάχιστον για τα ρούχα σου. Σε κάποια φάση δυο λυκάνθρωποι ερωτοτροπούν μεταμορφωμένοι και αυτό είναι τουλάχιστον animal planet μετά τις 12 το βράδυ και είναι αηδία εκτός και αν είσαι στην φάση πω ρε μια φουντωτή ουρά….

Με λίγα λόγια: Laura Vandervoort και ξερό ψωμί. Μας αρέσει όταν αναπνέει και κινείται και τα κοντινά της και πολλά άλλα απλά να μην μιλάει. Να δω πότε θα κάνει γυμνό επιτέλους… Η σειρά στελεχώνει τέλια τις άλλες γυναικό-σειρές ρομάντζο με κάτι: Vampire Diaries, The Originals, True Blood κλπ.

5*/5 γουουουουουουφ ή αλλιώς αουουουουουουουουουουου

imdb
Λοράκι