Witches of East End (2013– )

Σε μια εποχή γεμάτη φαντασία και μαγεία ίδια και αντιγραμμένη από κανάλι σε κανάλι και από σειρά σε σειρά δεν αποτελεί έκπληξη που βγαίνει άλλη μια σειρά με μάγισσές κλπ.

Η υπόθεση είναι απλή δυο αδερφές με ήρεμες και ειρηνικές ζωές ανακαλύπτου ότι είναι μάγισσές. Πω πω πρωτοτυπία χαμός θα γίνει. Και πως τυχαίνει την στιγμή που το ανακαλύπτουν να έρχεται να τους επισκεφθεί η θεία τους η μάγισσά, που γίνεται γάτα αυτοβούλως! Επίσης την ίδια στιγμή τους την πέφτει μεγάλος κακός από το παρελθόν της μαμάς μάγισσάς και την ίδια ώρα στις προσωπικές τους ζωές γίνονται διάφορα ,με τα ερωτικά στοιχεία να κερδίζουν έδαφος επεισόδιο με επεισόδιο. Και εδώ όπως και σε άλλες ρομαντικές σειρές με κάτι το ρομαντικό στοιχείο κερδίζει επι όλων των άλλων και βλέπουμε σαν κεντρική δράση και πλοκή την μία από τις δύο αδερφές να ετοιμάζεται να παντρευτεί τον άντρα των ονείρων της αλλά τελικά είναι ερωτευμένη με τον κακό αδερφό του μέλλοντα συζύγου. Ανατρίχιασα…

Η σειρά βγάζει μια τρελή νοσταλγία από τα 90s και αυτό είναι εν μέρει καλό απλά όλα καμιά φορά είναι λίγο ποιο «οικογενειακά» και απλουστευμένα όλα και είναι σίγουρα αποτυχία της σειράς γιατί τέτοια στησίματα πετυχαίνουν μόνο σε κωμωδίες. Ένα άλλο αρνητικό είναι ότι οι κάμερες φαίνονται  κάπως παράξενες και η εικόνα φαίνεται κάπως δεύτερη ενώ την ίδια ώρα το καρέ σπάνια γεμίζει με κάτι ενδιαφέρον. Πάντως έχω πάρα πολύ καιρό να δω σειρά τελευταίων χρόνων που να μην έχει αυτή την γυαλάδα της υψηλής ευκρίνειας.

Η ηθοποιία και αυτή έχει μια ιδιαιτερότητα και φαίνεται ποιο θεατρινίστική και στημένη και είναι κάπως παράξενο λες και δε μπορούσαν να βρούνε ικανούς ηθοποιούς με κάποιο καλό επίπεδο υποκριτικής ή το σενάριο είναι τόσο άθλιο που ζητούν την βοήθεια του κοινού και αυτοσχεδιάζουν!

Η σειρά νόμιζα ότι θα ακυρωθεί αλλά τελικά πήγε καλά και ανανεώθηκε για δεύτερο κύκλο. Άρα θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε τι καλό μας ετοιμάζουν οι δημιουργοί για το δεύτερο κύκλο και όλα αυτά τα love stories και δεκάλεπτους κακούς κλπ. Α! και φυσικά ποιοι άλλοι είναι ιδιαίτεροι άνθρωποί παύλα  μάγισσές σε αυτή την πόλη η πεθερά, ο πυροσβέστης και τελικά όλη η πόλη.

Νομίζω ότι τα εφέ είναι καμιά δεκαριά χρόνια πίσω και βοηθούν και αυτά στο να χαρακτηρίσω την σειρά σαν ρετρό.

ίσως τελικά να αρέσουν αυτά τα πράγματα στον κόσμο και εγώ είμαι απλά παράξενος

Το μόνο θετικό που μπορώ να σκεφτώ από αυτή την σειρά είναι ότι δεν παίρνει τον εαυτό της τόσο σοβαρά με αποτέλεσμα να είναι ανάλαφρο και την ίδια ώρα ευχάριστο.

Ας της δώσουμε άλλη μια ευκαιρία και ας μου ακούγεται σαν ανέκδοτο

Αρνητικά: πολλά και διάφορα αυτό που προκάλεσα εμένα περισσότερο είναι το εκνευριστικό αυτό «ρομάντζο με κάτι άλλο» ά μάγισσες…

Θετικά: Τίμιο σε αυτό που κάνει.

Ξεκάρφωτο: Η μία αδερφή δεν έχει καμία σχέση με την άλλη όσο αφορά την φυσιογνωμία τους σίγουρα θα μπορούσαν να το κοιτάξουν λίγο αυτό το θέμα. Άλλη μια σειρά η οποία στοχευμένα στημένη για το θηλυκό και οικογενειακό κοινό.

Με λίγα λόγια: ποιο ρετρό και sitcom από κάθε άλλη σειρά που έχω δεί τον τελευταίο καιρό τουλάχιστον είναι ανάλαφρο και οικογενειακό

3/5

imdb

Dollhouse (2009–2010)

 

Ο joss whedon κάνει πολύ καλές σειρές. Μάλλον, όταν γεννήθηκε η μαμά του τον είδε και είπε: θα τον ονομάσουμε joss και θα κάνει σειρές, άρα όταν ήταν μικρός ήθελε απλά να κάνει σειρές, όταν μεγάλωσε έκανε σειρές και τώρα απλά κάνει πολύ καλές σειρές. Απλά όταν έχεις το τέλειο δεν σημαίνει ότι το αποδέχεται και το κοινό. Έτσι ο τύπος που έτρεξε σειρές όπως το angel και buffy έφαγε φέσια με το firefly και στην περίπτωση μας το Dollhouse. Γιατί τι κάνει την διαφορά αφού είναι τέλειος; Δεν ξέρω!

Η υπόθεση είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή. Σε ένα σούπερ μυστικό κτήριο παύλα οργάνωση, παύλα λίγο από όλα υπάρχουν κάτι εγκληματίες που έχουν σούπερ σέξι σώματα και χαρακτηριστικά. Αντί λοιπόν να κάθονται να σαπίζουν στην φυλακή εξαγοράζουν τα χρόνια τους με το να είναι κάτι σαν κενά σώματα γιατί οι αναμνήσεις τους και ικανότητες έχουν αποθηκευτεί σε ένα σούπερ computer και εξυπηρετούν πλούσιους πελάτες του σούπερ μυστικού κλαμπ, παύλα οργάνωσης , παύλα μαφία , παύλα οτιδήποτε σκέφτεται κανείς όταν σκέφτεται συριζέικα και λιακοπουλέικα μεγάλες απάνθρωπες πολυεθνικές εταιρίες. Έτσι, οι πελάτες συνήθως κάτι πολύ πλούσια πουρά εξαγοράζουν ώρες από τα κουκλιά που φορτώνονται με βασικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς και ικανότητες και προσωπικότητες. Δηλαδή για μερικές ώρες κάποια κοπέλα μπορεί να είναι πόρνη, αύριο προφέσορας αστροφυσικής και τα δύο μαζί ή απλά ένας πεθαμένος συγγενής και κτλ.

Όπως συμβαίνει και όπως έχει ειπωθεί αρκετές φορές από αυτό τον ιστό-τόπο στα ελληνικά website ή blog κάτι πάει στραβά πάντα με πάντα με τα μηχανήματα παύλα computer παύλα AI και όλα πάνε κατά διόλου. Και εδώ αρχίζει η ιστορία με μία από τις κούκλες να αρχίζει να θυμάται και να σπέρνει εκδίκηση και οργή και άλλα τέτοια που μας αρέσουν παρα πολύ όταν είναι καλογραμμένα.

Όλα σε αυτή την σειρά είναι προσεγμένα και καλαίσθητα. Η φωτογραφία είναι εξαίσια και τόσο καλή που θέλεις απλά μερικές φορές να παγώνεις την σκηνή και να χαζεύεις την εικόνα. Σκηνικά εφέ χρώματα και τοποθεσίες τόσο καλά δεμένα. Για παράδειγμα το κεντρικό κτήριο είναι τόσο υπέροχα στημένο τόσο πιστευτό και ιδιαίτερο με μία αρχιτεκτονική κάτι ανάμεσα σε minimal και ιαπωνική αρχιτεκτονική είναι τόσο ιδιαίτερη και την ίδια ώρα προσιτή. Και αυτό συμβαίνει συνέχεια στην σειρά. Οι διάλογοι είναι προσεγμένοι και αρμονικοί και βοηθούν στις εξελίξεις που είναι αρκετές φορές μη αναμενόμενες και εκπλήσσουν ευχάριστα σε μια εποχή που το πειστικό αναμάσημα θεωρείται λειτούργημα.

Οι ηθοποιοί που υποδύονται τις κούκλες δοκιμάζονται ανελέητα στο να μπορούν να δώσουν ερμηνείες σε διαφορετικούς χαρακτήρες  και πολύ περισσότερο στο τι γίνεται στο μυαλό τους και τις εκάστοτε παρενέργειες από την στιγμή που αρχίζουν και θυμούνται και δείχνουν και προβάλουν πολλαπλές προσωπικότητες.

Το σενάριο προχωρά γρήγορα και σε διαφορετικές παράλληλες ιστορίες και διαδρομές και ίσως επειδή είναι αρκετά πολύπλοκο να μην έπιασε στο ευρύτερο μη μυημένο κοινό.

Για το τέλος σε αυτό που θέλω να αναφερθώ είναι ότι είναι σπάνιο μια σειρά να προσπαθεί να ορίσει τι μας κάνει ανθρώπινους και πολύ ποιο ουσιαστικά τι μας ορίζει ως ζωντανούς και αν δεν θέλεις να  διαβάσεις αρχαίους ημι-τρελούς  προγόνους μας αυτή η σειρά είναι μια καλή εισαγωγή στο τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, ζωντανός άνθρωπος. Αλλιώς άρχισε να φιλοσοφείς έντονα  για το αν είσαι ζωντανός και αν υπάρχεις μέχρι να φας στωικά μια πέτρα στο κεφάλι, στο κάτω κεφάλι

Αρνητικά: Ίσως είχε λίγο περισσότερο πλοκή από ότι έπρεπε ώστε να είναι λίγο ποιο προσιτή η σειρά αλλά ως εκεί. Κρίμα που κράτησε μόνο δυο χρόνια. Εντάξει όλα τα επεισόδιά δεν είχαν τη ίδια βαρύτητα και η διαφορά στην δυναμική φαινόταν έντονα μερικές φορές.

Θετικά: Πολλά και διάφορα απλά η φωτογραφία κλέβει την παράσταση ειδικά στο κεντρικό κτήριο ενώ οι εκπλήξεις στο σενάριο ειδικά προς το τέλος είναι θεσπέσιες!

Ξεκάρφωτο:  Η σειρά στο δεύτερο κύκλο λειτούργησε με την λογική μας έδωσαν άλλη μια ευκαιρία και φάνηκε ειδικά στα «χαμένα» επεισόδιά. Στην σειρά παίζει κεντρικό ρόλο η Eliza Dushku που είναι υπέροχη και το ξέρεις. Άφησε τις βλακείες τύπου «τι μωρέ η Αλβανίδα;» είναι υπέροχη και το ξέρεις. Και ναι στο τέλος ήταν στο στυλ βγάζω πίκρα που με ακύρωσαν ούτε εμένα μου άρεσαν πολύ τα «χαμένα» επεισόδια..

Με λίγα λόγια: προσεγμένο και όμορφο ποιο Sci-Fi από ότι φαίνεται και απομακρυσμένο από το μέσο κοινό.

4/5

imdb