Βασισμένο σε παλιά παραμύθια και
όχι μόνο η σειρά εξετάζει μια σπάνια φυλή ανθρώπων και συγκεκριμένα επικεντρώνεται
σε ένα από αυτούς με την ιδιότητα να αναγνωρίζουν και να κυνηγούν τέρατα που εμείς
οι κοινοί θνητοί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Η σειρά άρχισε κάπως νευρικά και
ανισσόροπα αλλά τα στοιχεία ήταν εκεί. Καλή υπόθεση, καλό έμψυχο υλικό και
μόλις λιγόστεψαν τα cop drama στοιχεία η σειρά άρχισε να παίρνει τα πάνω της. Τα εφέ είναι
λίγο περίεργα (φτωχά) αλλά είναι οκ υποθέτω. Η σειρά ειδικά μετά τα πρώτα
επεισόδια αποκτά πολύ καλό ρυθμό σε σημείο που η δράση είναι έντονη και βοηθά
την όλη ιστορία και τροπή σε ποιο περίεργα και πολύπλοκα συμβάντα αργότερα. Οι βασικοί
χαρακτήρες δένονται με τέτοιο τρόπο ώστε ο θεατής να μπορεί να παρακολουθεί και
να νιώθει τις αλλαγές και την τροπή των εξελίξεων και αυτό φυσικά με την σειρά
του οδηγεί σε ευχαρίστηση και τηλεοπτική ποιότητα. Η παραγωγή θα μπορούσε να
γίνει πολύ καλύτερη ειδικά όσο αφορά της κάμερες που νομίζω ότι υστερούν σε
γρήγορες σκηνές και σε νυχτερινές λήψεις. Η δεύτερη σεζόν συνεχίζει την καλή δουλειά
και γίνεται ακόμη ποιο ευρηματική και περίπλοκη. Ένα από τα πράγματα που είναι εντυπωσιακά
σε αυτή την σειρά και έχω αρκετό καιρό να δω είναι ότι οι πρωταγωνιστές
δείχνουν αρκετά ποιοτικά στοιχεία στην ερμηνεία τους ενώ και το σενάριο βοηθά πάρα
πολύ ώστε να παρουσιάζονται ένα σωρό στοιχεία στις προσωπικότητες τους που δεν είναι
μονοδιάστατες όπως στις περισσότερες σειρές αυτό τον καιρό. Η σειρά παρουσιάζει
και χιούμορ όταν θέλει ενώ υπάρχει και ρομαντισμός που είναι ουσιαστικός και
καλά δομημένος χωρίς να χρειάζεται να χασμουριέσαι για να το παρακολουθήσεις. Υπάρχει
χώρος και για αλληγορία και πέρα από τα πολύ βασικά, ρατσισμός, ξενοφοβία κτλ
μια ποιο προσεκτική εξερεύνηση αντανακλά
έντονα σε μακροχρόνιες προσωπικές σχέσεις ζευγαριών ιδιαίτερα στο τη ορίζει την
αγάπη, ρομαντισμό και την ασφάλεια και τελικά αν υπάρχουν σταθερές σε μια
ουσιαστική και μακροχρόνια σχέση και αν μπορεί η ίδια η σχέση να αναλυθεί σε
κάποιες μετρούμενες συνιστώσες. Ναι το τέλος της δεύτερης σεζόν μου έκανε
τρομερή εντύπωση ήταν αρκετά πρωτότυπο. Ο γουφάνθρωπος φίλος του πρωταγωνιστή είναι
σίγουρα ο αγαπημένος μου χαρακτήρας, που σε κάποια στιγμή βρίσκει και κοπέλα,
και έχει ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες ενώ τα κωμικά
του σχόλια είναι αρκετά επιτυχημένα.
Αρνητικά: Πάρτε καλύτερες
κάμερες, βάλτε καλύτερα φίλτρα δεν ξέρω κάντε κάτι είναι κρίμα για το γενικό
σύνολο.
Θετικά:. Πολύ συμπαγές σενάριο
και υποκριτική μερικοί χαρακτήρες είναι υπέροχοι ενώ η δεύτερη σεζόν ειδικά το
τέλος προκαλεί την σκέψη και το συναισθηματισμό του θεατή
Ξεκάρφωτο: Αυτή η σειρά βγήκε την
ίδια ακριβώς στιγμή με το Once upon a time
δεν έχουν όμως καμία σχέση και είναι το Grimm που με κέρδισε γιατί είναι όπως φανταζόμουν
μια σειρά βασισμένη σε παραμύθια. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παραμύθια στην αρχή ήταν
τρομαχτικές ιστορίες για μεγάλους (τότε δεν είχαν τηλεόραση) και όχι για παιδιά
και αν και τις τελευταίες δεκαετίες η Ντίσνεϊ τα έχει διαλύσει όλα η σειρά αυτή
είναι σίγουρα μια ευχάριστη αλλαγή στις «ρίζες» που είναι σίγουρα μαύρες και σαγηνευτικές.
Με λίγα λόγια: πολύ καλό και εν
μέρει πρωτότυπο καλύτερο παραμύθι από αντίστοιχες σειρές.
4/5
 |
Bree Turner Έχει τύπο
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου