Fringe (2008–2013)

Κάποιες φορές είναι δύσκολο να εκφράσεις την γνώμη σου γιατί μια σειρά μπορεί να σου αρέσει τόσο πολύ που δένεσαι συναισθηματικά. Δεν ξέρω καν πως μια σειρά σαν το Fringe άντεξε 5 χρόνια. Κυρίος γιατί είναι μια καθαρά Sci-Fi σειρά. Όταν είδα τον πιλότο για πρώτη φορά ειλικρινά σκέφτηκα ότι πρόκειται για ένα αντίγραφο του X-files και σκέφτηκα αν αξίζει να το παρακολουθήσω. Ευτυχώς που δεν σταμάτησα. Με ένα σύμπαν το οποίο συνέχεια μεγαλώνει ανά  επεισόδιο, ανά σειρά, ανά χαρακτήρα είναι σίγουρα ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Πολλές ωραίες ιδέες και καταστάσεις που ευτυχώς για εμάς στο τέλος βγάζουν νόημα και όντως συνδέονται σε αντίθεση με κάτι Lost καταστάσεις. Δεν ξέρω αν μπορώ να διαλέξω κάτι από τα θέματα και τις ιστορίες που πραγματικά ξεχώρισε αφού όλα τα θέματα και εξελίξεις είχαν πάντα ένα οργανικό ρόλο στην σειρά. Παράλληλο σύμπαν, σούπερ όπλα, ταξίδια στο χρόνο, γενετικά πειράματα και τόσα άλλα… Κάνοντας μια ποιο βαθιά ανάλυση στο τι μου άρεσε και τι όχι ανακαλύπτω ότι αυτή η σειρά δεν έκανε κάτι εντελώς νέο απλά οργάνωσε κάποιες ιδέες και θέματα και τα έκανε να λειτουργήσουν αρκετά καλά. Η ειδοποιός διαφορά είναι στους χαρακτήρες. Τόσο, αληθινοί στο πώς αισθάνονται και πως αλλάζουν τις ιδέες τους και τις συναισθηματικές τους κορυφώσεις μέσα στα πέντε χρόνια ειδικά για τους πρωταγωνιστές και τις σχέσεις που έχουν μεταξύ τους, ο θεατής μπορεί να βιώσει αρκετά πειστικά όλη την ποικιλία των συναισθημάτων και να δεθεί, να ταξιδέψει μαζί τους. Η αγαπημένη μου σχέση είναι σίγουρα μεταξύ του Walter και της Olivia. Αρχίζει από μια έντονη παράνοια από τον φυσιολογικό της παρέας κοιτάζοντας με μισό μάτι τον τρελό, αντιστρέφει τους ρόλους μέσο έντονων ψυχικών και συναισθηματικών μεταβολών βίας, έντονου παρελθόντος και μίσους και δίνει την θέση της δειλά και σιγά σε μια οικογενειακή σχέση φροντίδας και αγάπης. Σαν χαρακτήρας πιστεύω ότι ο Walter είναι απλά απίστευτος και σίγουρα ο αγαπημένος, το χιούμορ του είναι απίστευτα καλό χωρίς να είναι ούτε καθυστερημένο ούτε τρομερά «ιδιαίτερο» συν ότι κάνει ένα τεράστιο συναισθηματικό ταξίδι από την απομόνωση του στη αυτογνωσία του. Η σειρά προσπάθησε να κάνει τον θεατή να σκεφτεί όχι μόνο για τα ηθικά διλλήματα της επιστήμης και τον ορίων της αλλά και τον προβληματισμό του μέσου ανθρώπου για το αύριο και το σήμερα ως προς τον ανθρώπινο κοινωνικό σύνολο και τον ίδιο του τον εαυτό (ε ξέρεις αυτό που μετράει) και νομίζω ότι το πέτυχε. Για αυτό ίσως και στο τέλος ο απόλυτος καταλύτης είναι η αγάπη και όχι ένα super όπλο.

Αρνητικά: μερικές φορές κάποιες σκηνές είναι τόσο μεγαλεπήβολες που φαίνονται under budget, σε κάποιες σκοτεινές σκηνές ο θόρυβος είναι αρκετά έντονος

Θετικά: μεγάλο σύμπαν, απίστευτοι χαρακτήρες και ηθοποιία, ωραίες γυναίκες ειδικά η Georgina Haig. σε κάποιο σημείο στην σειρά υπάρχει και αναφορά στην Ιλιάδα!

Ξεκάρφωτο: ανάλογα το σύμπαν που εξελίσσεται η σειρά υπάρχει και το αντίστοιχο σποτάκι στην αρχή το 80s είναι απλά απίστευτο !

Με λίγα λόγια: Μακάρι να μην τελείωνε, με βάση αυτή την σειρά θα κρίνονται πολλές άλλες, πήγε τον πήχη πολύ ψηλά

5*/5

imdb